Mijn wereld op zijn kop.

Vanmorgen stond er een bloedonderzoek op de planning. Om te zien of mijn lever niet op hol slaat door de medicatie. Als dat zo is, dan moet ik overstappen op andere medicatie. De uitslag van dat onderzoek wordt naar Kotka gestuurd. Ik heb echter geen afspraak meer staan in Kotka, dus ... beetje  raar allemaal. Ik zal er maar van uit gaat dan alles okee is met mijn lever, heb geen andere keus. Ik heb het helemaal gehad met die rotkanker. Ik ga nu alleen nog maar genieten. Dan de afspraak bij de dokter in het gezondheidscentrum daarop aansluitend.  Eerst even terug naar gisteren, naar het telefoontje met mijn 'contactpersoon'. Daaraan vroeg ik of het nuttig zou zijn aangezien ik toch morgen (vandaag dus) bloed moet laten prikken, het meteen op meerdere zaken laat onderzoeken. Maar nee, dat was allemaal niet nodig en ik werd gewoon afgewimpeld. In het gezondheidscentrum vandaag bij de dokter mijn verhaal gedaan. En toen moest ik dus (ja natuurlijk) bloed laten prikken.

En daar sta je dan, na afloop van alle behandelingen. Je kan nergens meer terecht met je vragen.  Je kan aan niemand meer vragen of iets normaal is of niet. Of iets een normale reactie op de bestraling of op de medicatie is, of niet. Zoals ik reeds eerder schreef, kan je als gevolg van de bestralingen, longontsteking krijgen. Nu had ik verschijnselen van beginnende longontsteking. Het ging even iets beter maar kwam weer terug. Ik heb wat opzoekwerk gedaan en een longonsteking veroorzaakt door bestraling heeft dus een andere oorzaak. Hier zijn geen bacteriën in het spel, dus antibiotica werkt hier niet. Evenmin echinaforce ter voorkoming. Dit wordt een steriele longontsteking genoemd. Veroorzaakt door een ontsteking ten gevolge van bestraling. Medicijnen hiervoor moeten dus ontstekingsremmers zijn. Sinds zaterdag (het is nu maandag) heb ik meer last. Kortademig, pijn tussen mijn borsten en hoesten. Gisteravond heb ik besloten dat ik vandaag ging bellen naar mijn contactperso

Mijn reis voorbereiden, Avondlessen Portugees volgen, en tussendoor nog werken ook. Ik doe alles om maar zoveel mogelijk afleiding te hebben, om maar niet in dat zwarte gat te vallen. Ik ben ook weer begonnen met zwemmen en nordig walken. Sinds ik die pillen later op de dag neem, slaap ik weer iets beter. En ik krijg meer energie. Doch daartussen zitten dagen dat het weer slechter gaat. Het gevoel van een beginnend longontsteking  steekt dan de kop op. Toch nog gevolgen van de bestralingen. Dan ga ik weer aan de echinaforce in de hoop dat de kop in te drukken. Borstkanker veranderd je, en dat is soms wel beanstigend. Want ik wil niet veranderen, ik wil gewoon mezelf blijven. Misschien schrijf ik hierover later nog wel meer, voorlopig is het voor mezelf nog te onduidelijk.

Van chemo valt je haar uit, dat is bekend. Van bestralingen niet, dat wist de verpleegkundige me te vertellen. Van de pillen die ik moet nemen (Anastrozol) dus wel, en daar heb ik niet naar gevraagd, en is me ook niet verteld. Elke keer met haar wassen, komen er bossen haar los. Mijn haar is ook zo futloos en het lijkt echt nergens meer op. Ach, eigenlijk kan het me niks schelen, het is niet leuk maar het is ook niet iets wat een eventuele genezing in de weg staat.

Ik ben onrustig... ik moet vertrekken met mijn camper.... zo snel mogelijk. Het zwarte gat gaapt en wil me erin trekken. Ik vecht ertegen... ik moet vertrekken.... met mijn camper... Alleen dat kan helpen.... Nog 3 weken en dan vertrek ik.... met mijn camper... Drie lange weken... Voorbereidingen worden gemaakt voor de lange reis... Veel te doen, veel te regelen... Maar toch veel te weinig.... Ik wil weg.... met mijn camper. De dagen worden al snel korter. Om 18:00 uur  wordt het donker, het gaat enorm snel. Nog even en er zijn weer geen lichte dagen meer tijdens de winter. Nooit vond ik dat erg, hooguit onaangenaam, tot de sneeuw kwam en alles mooi verlichtte. Nu wil ik weg, weg uit het donker.... Ik kreeg een paar dagen geleden het laatste verslag in de bus van de oncoloog. Daar stond onder andere in : 'De behandeling is zo vlot en snel gegaan, dat niet met zekerheid kan gezegd worden, dat gemoedsrust is bereikt'. Nog drie weken volhouden.